1 1 Długofalowa Polityka Senioralna w Polsce na lata 2014-2020 w zarysie

2 2 Publikacja powstała na podstawie treści Uchwały Rady Ministrów nr 238 z dnia 24 grudnia 2013 r.

3 6 SYTUACJA DEMOGRAFICZNA POLSKI Współczesne społeczeństwa europejskie charakteryzują się dynamicznymi zmianami w strukturze demograficznej ludności. Ze względu na dwa współwystępujące zjawiska: niski wskaźnik dzietności oraz wydłużającą się długość życia rośnie udział osób starszych (60+) w populacji. Tabela 1. Udział osób w poszczególnych grupach wieku UE-27 i Polsce w 2011 r. (w %) (stan na 31.12.2011 r.) Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS. 0–1415–6415–6060–6460+65+ UE -27 a) 15,666,660,56,123,917,8 Polska15,171,164,76,420,213,8 a) dane wstępne Źródło: opracowanie własne na podstawie Eurostat (demo_pjanind). Według kryteriów przyjętych przez E. Rosseta wyznacznikiem prze- kroczenia progu demograficznej starości jest przekroczenie 12% udziału osób powyżej 60. roku życia i starszych w ogólnej liczbie ludności, co oznacza, że Polska należy do krajów, w których proces demograficznego starzenia się populacji jest zaawansowany. Tabela 2. Udział osób starszych (60+) w populacji Polski w 2011 r. WskaźnikWartość wskaźnika (%)Liczba osób (w mln) 60+20,27,8 w tym: odsetek osób 80+:3,61,4

4 7 Z danych Eurostatu wynika, iż w 2020 r. osoby po 60. roku życia będą stanowić blisko 25% ludności polskiego społeczeństwa. Tabela 4. Prognoza ludności w latach 2010-2035 według grup wieku (w %) Źródło: opracowanie własne na podstawie GUS, Prognoza ludności na lata 2008-2035. Proces starzenia się populacji charakteryzuje się kilkoma istot- nymi cechami. Jedną z nich jest wysoki odsetek osób starszych prowadzących jednoosobowe gospodarstwa domowe. Proces ten wiąże się z osamotniem, zwiększa ryzyko wykluczenia spo- łecznego, np. w przypadku ograniczonej samodzielności. Drugą cechą charakterystyczną jest feminizacja starzenia się. Jak pokazują dane GUS (Rocznik Demograficzny 2012) w grupie wieku 50-54 lata występuje nadwyżka liczby kobiet nad liczbą mężczyzn (103 kobiety na 100 mężczyzn). Nadwyżka ta systema- tycznie wzrasta w starszych grupach wieku. Wiek201020152020202520302035 0–1415,015,215,615,013,712,5 15–6471,469,266,064,164,064,2 60–646,17,17,05,85,76,8 60+19,622,725,426,828,030,0 65+13,515,618,421,022,323,2 85+1,41,82,02,1 3,1

5

6 11 1. ZDROWIE i SAMODZIELNOŚĆ Celem głównym polityki senioralnej w obszarze zdrowie i samodzielność jest tworzenie warunków dla jak najdłuższego utrzymywania dobrego stanu zdrowia i autonomii.

7 12 Kierunki interwencji - rekomendacje: edukacja społeczeństwa na temat procesów starzenia i jego konsekwencji uwrażliwienie opinii publicznej na problemy starości i niesamodzielności przywrócenie neutralnego charakteru pojęciu„starość” jako ostatniej fazie życia człowieka stworzenie mechanizmów pomocy psychologicznej dla osób przeżywających kryzys lub wymagających wsparcia 1.UWARUNKOWANIA ROZWIĄZAŃ MEDYCZNO- OPIEKUŃCZYCH DLA OSÓB STARSZYCH Obszar dotyczący ochrony zdrowia osób starszych jest identy- fikowany jako jeden z najważniejszych w polityce senioralnej w Polsce. 1.Stan zdrowia Zarówno kobiety, jak i mężczyźni po 50. roku życia doświadczają różnego rodzaju chorób, ale w większym stopniu dotyczy to kobiet niż mężczyzn. Jednak warto zaznaczyć, iż mężczyźni w Polsce mają ciągle o kilka lat krótszą oczekiwaną długość życia niż kobiety, szczególnie dotyczy to osób zagrożonych ubóstwem. Ubóstwo pozostaje nadal najważniejszą determinantą długości życia i życia w zdrowiu. Zdrowy styl życia nie jest cechą wyróżniającą osoby 50+ w Polsce. Polacy nie prowa- dzą aktywnego pod względem ruchowym stylu życia. Niska aktywność ruchowa przekłada się na problemy z nadwagą wśród osób starszych, a w konsekwencji na postępujący rozwój chorób układu krwionośnego i ruchowego. Wielochorobowość, otę- pienie, cukrzyca, pogorszenie funkcji narządów zmysłów, upośledzenie zdolności poznawczej i osłabienie siły mięśniowej prowadzi do uznania osoby w wieku 65+ jako wymagającej odmiennego podejścia. Przekłada się to na konieczność organizacji zintegrowanej opieki, opartej na specjalistycznym podejściu geriatrycznym, a więc uwzględniającym trudności w zapamiętywaniu, dezorientację przestrzenną i czasową, niedosłuch, zaburzenia wzroku oraz obniżoną sprawność fizyczną i niewydolność krążeniową. Zdolność do samozarządzania procesem leczniczym przez osoby starsze jest ograniczona i wymaga wsparcia instytucjonalnego. Oprócz złego stanu zdrowia obserwuje się zjawisko e-wy- kluczenia, zmniejszenia więzi rodzinnych, osłabienia rela- cji międzyludzkich, nienadążania seniorów za rozwojem technologicznym w ich życiu codziennym, co z kolei sprzyja występowaniu poczucia alienacji i w konsekwencji prowadzi do zwiększonego odsetka stanów depresyjnych. Cel. Przygotowanie do okresu własnej starości pod względem wiedzy na temat zmian fizycznych i psychicznych podczas procesów starzenia

8 13 1.1.2. Kadra medyczna Szczególnym problemem jest deficyt specjalistów z dziedziny geriatrii oraz innych profesjonalistów sprawujących opiekę nad osobami w wieku starszym. Z uwagi na istotny niedostatek liczby specjalistów geriatrii (ok. 270) oraz geriatrycznych łóżek szpi- talnych (ok. 600) konieczne jest zwiększenie kompetencji lekarzy innych specjalności, a przede wszystkim specjalistów chorób wewnętrznych i medycyny rodzinnej. Ponadto podkreślanym przez ekspertów problemem jest brak wyodrębnionego nauczania w ramach przedmiotu geriatria na kierunku lekarskim, co skutkuje deficytami wiedzy i umiejętności w tym zakresie wśród lekarzy. Należy jednak podkreślić, że obserwuje się systematyczny wzrost liczby miejsc szkoleniowych w jednostkach organizacyjnych uprawnionych do prowadzenia specjalizacji. Szkolenie w rozpatrywanym zakresie powinno być prowadzone także w ramach kształcenia pody- plomowego lekarzy większości specjalności. Cel. Rozwój geriatrii jako specjalizacji Kierunki interwencji - rekomendacje: umożliwienie doskonalenia zawodowego lekarzy, pielęgniarek i innych kadr medycznych w kierunku całościowej i kompleksowej opieki zdrowotnej nad starszym pacjentem wzmocnienie roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) oraz pielęgniarki POZ w opiece nad osobami starszymi stworzenie systemu zachęt do podejmowania edukacji w dziedzinie geriatrii przez studentów i absolwentów wydziałów lekarskich rozwój kształcenia specjalizacyjnego lekarzy m.in. w dziedzinie geriatrii zwiększenie dostępności do łóżek geriatrycznych poprzez dostosowanie infrastruktury podmiotów leczniczych do zwiększającej się liczby osób chorych w wieku podeszłym, również z wykorzystaniem potencjału podmiotów niepublicznych

9 14 1.1.3. Infrastruktura ochrony zdrowia Dla jakości i dostępności udzielanych świadczeń opieki zdro- wotnej kluczowym elementem jest stan oraz wyposażenie w in- frastrukturę w ochronie zdrowia. Największe zasoby występują w podstawowej opiece zdrowotnej, która stanowi pierwsze ogni- wo w dotarciu pacjenta do systemu ochrony zdrowia. Niewystarczające jest zabezpieczenie potrzeb obywateli, któ- rzy stali się niesamodzielni w związku z chorobą, urazem lub wiekiem. Obserwuje się istotny deficyt jednostek świadczących opiekę długoterminową. Cel. Rozwój geriatrii jako specjalizacji Kierunki interwencji - rekomendacje: zapewnienie osobom starszym medycznej opieki upowszechnienie takich rozwiązań, aby pacjent w wieku starszym z wcześniej zdiagnozowaną chorobą przewlekłą i ustalonym leczeniem mógł uzyskać podstawową poradę i receptę na stale przyjmowane leki u lekarza innej specjalności wspieranie tworzenia poradni geriatrycznych oraz konsultacji geriatrycznych (szczególnie na obszarach wiejskich) rozwój instytucjonalny i wspieranie podmiotów leczniczych, realizujących świadczenia w zakresie opieki geriatrycznej inwestycje w rozwój infrastruktury ponadregionalnej szpitali klinicznych i instytutów badawczych wsparcie podmiotów realizujących świadczenia w zakresie opieki długoterminowej wsparcie podmiotów leczniczych realizujących opiekę paliatywną i hospicyjną zwiększenie liczby i udoskonalenie zakładów opiekuńczo-leczniczych

10 15 1.1.4. Organizacja systemu świadczeń zdrowotnych dla osób starszych Kierunki interwencji - rekomendacje: planowanie i organizowanie usług społecznych z uwzględnieniem potrzeb osób starszych i dostosowanie ich do potrzeb i możliwości osób starszych likwidowanie barier architektonicznych i transportowych utrudniających mobilność i aktywność osobom starszym umożliwienie osobom starszym korzystania z pomocy asystentów świadczących usługi społeczne w domu i poza domem upowszechnienie korzystania z usług opiekuńczych przy wykorzystaniu nowych technologii System opieki zdrowotnej i społecznej nad osobami starszymi w Polsce jest niedostosowany do potrzeb tej populacji - oferuje zdezintegrowane, rozproszone i niespójne świadczenia. System nie spełnia standardów podejścia geriatrycznego - powszech- ności, jakości, dostępności i kompleksowości zaspokajania złożonych potrzeb. Długotrwała opieka nad niedołężnymi i poważnie chorymi osobami starszymi w Polsce spoczywa głównie na rodzinie - niedostatecznie wspomaganej usługami medycznymi i pozamedycznymi systemu opiekuńczego państwa. Z drugiej strony należy pokreślić brak przygotowania lekarzy rodzinnych do opieki geriatrycznej oraz brak koordynacji opieki wysokospecjalistycznej, co jest ważną przyczyną nieskuteczności leczenia lub pogorszenia stanu zdrowia u dużej części chorych w starszym wieku. Ponadto dyskryminacja w zakresie procedur diagnostycznych i leczniczych ze względu na wiek, a z drugiej strony kwalifikowanie chorych do procedur wysokospecjali- stycznych bez pełnej geriatrycznej analizy przeciwwskazań (brak oceny stosunku spodziewanych korzyści i ryzyka) jest ważną przyczyną nieskuteczności leczenia lub działań niepożądanych u dużej części chorych w starszym wieku. Cel. Rozwój usług społecznych dostosowanych do potrzeb oraz możliwości osób starszych

11 16

12 17

13 18 1.1.5. Aktywność fizyczna Aktywny zdrowy senior to wsparcie dla gospodarki poprzez odciążenie systemu ochrony zdrowia, zabezpieczenia społecznego, zaangażowania rodziny w pomoc dla seniora, przy jednoczesnym odciążaniu przez emerytów osób aktywnie pracujących w rodzinie od części obowiązków związanych z organizacją domu i nadzoru nad dziećmi. Dlatego kluczowe znaczenie ma promocja związana z prawidłowymi nawykami dotyczą- cymi diety, wysiłku fizycznego, spożywania alkoholu i unikania dymu tytoniowego.

14 20 1.1.6. Opieka nad osobą starszą i rola opiekunów nieformalnych

15 23 Nowe technologie mogą być dużym wsparciem w opiece osób starszych. Pozwalają w znacznym stopniu od- ciążyć system opieki zdro- wotnej, ułatwić codzienne funkcjonowanie osób star- szych, a opiekunom umoż- liwić godzenie ról, które pełnią w społeczeństwie. Obecnie brak w Polsce powszechnie dostępnych rozwiązań z obszaru tele- opieki i telemedycyny, które można by było wykorzystać we wsparciu i nadzorze nad osobami starszymi, zmniej- szając jednocześnie wysiłek i stres opiekuna i poprawiając bezpieczeństwo seniorów. Koniecznejestrównież zwiększenie bezpieczeństwa i godności seniorów w ob- szarze życia społecznego, prawnego i finansowego poprzez dostarczenie reko- mendacji adresowanych do nichdotyczącychjakości technologii, umów cywilno- prawnych i innych zagad- nień, których pojmowanie przez osoby w starszym wieku jest utrudnione. 1.1.7. Nowe technologie w opiece nad osobami starszymi

16 26 Kierunki interwencji - rekomendacje: zapobieganie przemocy wobec osób starszych (rozpoznawanie i reagowanie na przypadki przemocy) w ramach programu kształcenia zawodowego i informowania osób pierwszego kontaktu zwiększenie świadomości osób starszych na temat sytuacji przemocy oraz instytucji, do których mogą zwrócić się w sytuacji doświadczania przemocy zwiększenie świadomości przemocy wśród osób z otoczenia wprowadzenie w instytucjach opieki i w jednostkach dostarczających usługi opiekuńcze procedury postępowania w przypadku wystąpienia przemocy wprowadzenie telefonu zaufania dla osób starszych (np. Jesienna Linia) stworzenie warunków dla koordynacji zgłoszeń o nadużyciach wobec osób starszych, z uwzględnieniem pomocy prawnej i psychologicznej kierowanej do ofiar przemocy przeciwdziałanie przemocy ekonomicznej przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom handlowym wobec osób starszych 1.2. BEZPIECZEŃSTWO Ryzyko agresji wobec starszych rośnie w przypadku, gdy opieku- nowie nie są odpowiednio przygotowani do pełnienia tej roli, co wiąże się dla nich ze zwiększonym stresem. Sprawcami przemocy są często osoby zależne od osoby starszej - w zakresie finanso- wym (w związku z brakiem pracy), mieszkaniowym, a także opie- kuńczym. W przypadku przemocy nieintencjonalnej, jej ryzyko zwiększa się ze względu na przeciążenie opiekuna obowiązkami wynikającymi z ciągłej uwagi, ciężkiej fizycznej pracy i stresu. Szczególnym rodzajem przemocy instytucjonalnej są nieuczciwe praktyki handlowe wobec osób starszych, związane zwłaszcza z usługami finansowymi. Cel. Zapewnienie bezpieczeństwa osób starszych i przeciwdziałanie stosowanym wobec nich nadużyciom

17 27 1.3. PRZESTRZEŃ I MIEJSCE ZAMIESZKANIA

18 29 2. AKTYWNOŚĆ ZAWODOWA OSÓB 50+ Celem głównym polityki senioralnej w obszarze aktywizacji zawodowej jest zaplanowanie i podjęcie działań, które pozwolą na jak najlepsze wykorzystanie potencjału osób starszych na rynku pracy i tym samym pozwolą na zwiększenie i przedłużenie aktywności zawodowej osób 50+ oraz 60+.

19 30 Obecnie w Polsce obserwuje się deficyt odpowiednich szkoleń i form uczenia się wspomagających skutecznie osoby w wieku 50+ oraz 60+ do przystosowania się bądź lepszego funk- cjonowania na rynku pracy. Co więcej, istniejące szkolenia nie są prowadzone w sposób odpowiadający potrzebom i pre- dyspozycjom tych osób. Informacje o prowadzonych szkole- niach nie są też powszechnie dostępne. Występuje też duże zróżnicowanie dostępu do oferty edukacyjnej w zależności od uwarunkowań lokalnych (zwłaszcza występujący deficyt podaży usług edukacyjnych w mniejszych miejscowościach oraz na obszarach wiejskich). W Polsce notowany jest jeden z najniższych wskaźników zatrudnienia osób w wieku 50+ i jedna z najniższych średnia wieku przechodzenia na emeryturę wśród państw europejskich. Wydłużanie aktywności zawodowej pracowników po 50. roku życia należy do priorytetowych działań wszystkich krajów Unii Europejskiej. 2.1. Przygotowanie do pracy - system edukacji i szkoleń

20 34 3. AKTYWNOŚĆ EDUKACYJNA, SPOŁECZNA I KULTURALNA OSÓB STARSZYCH Aktywność społeczna jest jednym z niezbędnych elementów realizacji idei aktywnego i zdrowego starzenia się. Wobec zakończenia lub ograniczenia pracy zawodowej związanego z osiągnięciem wieku emerytalnego, po- święcenie czasu na bezpłatną pomoc innym stanowi istotną przestrzeń dla aktywności osób starszych. Doniosłe znaczenie ma nie tylko pomoc osobom najbliższym, ale także działania podejmowane na rzecz społeczności lokalnych. Celem ogólnym polityki senioralnej w obszarze aktywności edukacyjnej, społecznej i kulturalnej jestwspieranieideiuczeniasięwśródosób starszych i aktywizowanie do działań obywatelskich i społecznych, w tym: rozwój oferty edukacyjnej dla osób starszych rozwój i wspieranie aktywności społecznej osób starszych (w tym zaangażowania obywatelskiego i wolontariatu) zwiększenie uczestnictwa osób starszych w kulturze zarówno jako jej odbiorców, jak i twórców

21 35 Umożliwienie osobom starszym uczenia się jest podstawowym czynnikiem wpływającym na rozwój ich aktywności oraz zachowanie dobrego zdrowia i niezależności do późnych lat, a tym samym wyraźnie przyczynia się do poprawy jakości ich życia. Podnoszenie kompetencji niezbędnych do życia we współczesnym świecie pozwala również przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu osób starszych. Aktywność edukacyjna tych osób przynosi też korzyści w postaci większego zaangażowania w działania na rzecz własnego i młodszych po- koleń w społecznościach lokalnych oraz pełnego funkcjonowania w wymiarze obywatelskim 3.1. AKTYWNOŚĆ EDUKACYJNA Celem ogólnym polityki senioralnej w obszarze aktywności edukacyjnej jest zwiększenie uczestnictwa osób starszych w edukacji oraz zwiększenie dostępności i jakości oferty edukacyjnej

22 36 3.1.1. Rozwój oferty edukacyjnej dla osób starszych w obszarach zgodnych z potrzebami Kierunki interwencji - rekomendacje: rozwijanie oferty edukacyjnej seniorów w zakresie profilaktyki zdrowotnej rozwój warunków w różnych formach uczenia się seniorów do promowania zdrowego stylu życia uświadamianie konieczności aktywności fizycznej i przestrzegania prawidłowej diety dostosowanych do wieku starszego Do najczęstszych obszarów edukacyjnych w ofercie dla osób starszych należą edukacja prozdrowotna, obywatelska i w zakresie nowych technologii. Cel 1. Upowszechnienie edukacji prozdrowotnej Promocja zdrowia i profilaktyka są jednym z kluczowych elementów mających pozytywny wpływ na długość życia w zdrowiu. Aktywny styl życia w wieku dojrzałym zwiększa liczbę lat przeżytych w dobrym lub relatywnie dobrym zdrowiu. Wieloletnie badania wskazują na aktywność ruchową jako element konieczny do właściwego funkcjonowania organizmu ludzkiego w każdym wieku. Regularna aktywność ruchowa jest również jedną z najważniejszych składowych promocji zdrowia osób star- szych. Edukacja prozdrowotna już teraz stanowi stały element oferty edukacyjnej dla osób starszych, w tym szczególnie Uniwersytetów Trzeciego Wieku (UTW). Do edukacji prozdrowotnej można też zaliczyć popularyzowanie wiedzy o starzeniu się, w tym starzeniu się w zdrowiu. Najczęściej organizowane są trzy rodzaje działań: szeroko po- jęte przygotowanie do starości, konferencje i badania naukowe oraz poradnictwo. W niektórych miastach przy UTW działają punkty poradnictwa z zakresu psychologii. Poza strukturami UTW działają także poradnie oraz telefony zaufania.

23 37 Kierunki interwencji - rekomendacje: rozwijanie oferty edukacyjnej dotyczącej aspektów formalno-prawnych oraz praktycznych reprezentowania interesu własnego środowiska i grupy społecznej rozwijanie u osób starszych kompetencji społecznych i obywatelskich przygotowanie lokalnych liderów/animatorów aktywności obywatelskiej i wolontariatu wspieranie i rozwój„innowacyjnych form edukacji (kształcenia i szkolenia) osób w podeszłym wieku Cel 2. Upowszechnianie edukacji obywatelskiej Szczególnym obszarem edukacyjnym jest przygotowanie do bycia świadomym i po- informowanym obywatelem, w tym osobą, która może się zaangażować społecznie w różne działania na rzecz swojego środowiska lokalnego, w tym np. w wolontariat. Pokolenia seniorów z reguły są w wymiarze obywatelskim bardziej pasywne od po- koleń kolejnych. Wynika to nie tylko z utrwalonego w poprzednim systemie poczucia braku realnego wpływu na decyzje dotyczące spraw publicznych w skali kraju, regio- nu czy środowisk lokalnych, ale również z braku orientacji dotyczącej funkcjonowa- nia państwa.

24 38 Kierunki interwencji - rekomendacje: stworzenie rozwiązań systemowych dotyczących uczenia osób starszych w zakresie kompetencji cyfrowych rozwój warunków dla systemu edukacji międzypokoleniowej szczególnie w tym obszarze tematycznym upowszechnianie korzyści z posiadania kompetencji cyfrowych oraz rozwiązań w ramach nowych technologii wśród seniorów wspieranie działań edukacyjnych w zakresie wykorzystania nowoczesnych technologii w służbie osobom starszym, aby umożliwić seniorom i osobom niepełnosprawnym niezależne życie i możliwie pełną aktywność społeczną upowszechnianie wyników badań nad nowoczesnymi technologiami dla i z udziałem osób starszych i wspieranie ich wdrożenia Cel 3. Upowszechnienie edukacji w zakresie nowych technologii Posiadanie umiejętności cyfrowych i ich rozwijanie jest niezbędnym warunkiem, aby w pełni korzystać z coraz większego zakresu usług świadczonych elektronicznie. Co szczególnie ważne w odniesieniu do osób starszych, usługi cyfrowe sprzyjają zjawisku włączenia społecznego, a tym samym zapobiegają marginalizacji we współczesnym społeczeństwie. Zapewnienie seniorom dostępu do zasobów informatycznych stanowi jeden z kluczowych czynników wpływających na poprawę funkcjonowania seniorów nie tylko w zakresie wielu podstawowych czynności związanych z życiem codziennym, ale także z życiem społecznym. Rosnący stopień cyfryzacji i zastosowania nowych technologii w życiu codziennym sprawia, że rośnie zapotrzebowanie na przystosowanie osób starszych do funkcjonowania w świecie nowych technologii.

25 Wyrazem efektów działania ruchu społeczeństwa telskiegośrodowiskaseniorówjestdynamiczny obywa- rozwój zorganizowanych form uczenia się, wychodzących naprzeciw wzrastającej w tym środowisku potrzebie przedłużenia edukacji formalnej oraz zapewnienia dostępu do edukacji pozaformalnej i nieformalnej. Działalność ta prowadzona jest przez zróżni- cowaną grupę podmiotów, od organizacji pozarządowych, przez instytucje i firmy o profilu edukacyjno-szkoleniowym, czy niektóre instytucje kultury (biblioteki, domy kultury) do najbardziej zorganizowanej i najszerzej upowszechnionej formy, jaką jest ruch Uniwersytetów Trzeciego Wieku (UTW). Jednakże szacunkowa liczba wszystkich uczestniczących w tych działaniach seniorów stanowi bardzo mały odsetek w ogólnej liczbie osób starszych w Polsce. Osoby korzystające z tego typu działalności to głównie osoby starsze z wyższym lub średnim wykształceniem. Zatem oferta UTW często nie jest skierowana lub nie dociera do pozostałych osób starszych. Dodatkowo daje się zauważyć znaczną feminizację wśród uczestników działań edukacyjnych oraz dysproporcję dostępu do działań edukacyjnych na terenach wiejskich oraz w małych miastach. 39 3.1.2. Wspieranie rozwoju systemowych rozwiązań dla organizacji różnych form uczenia się osób starszych, w tym ruchu Uniwersytetów Trzeciego Wieku

26 41 3.2. AKTYWNOŚĆ W OBSZARZE KULTURY Celem głównym polityki senioralnej w obszarze kultury jest zwiększenie uczestnictwa osób starszych w kulturze zarówno jako jej odbiorców, jak i twórców.

27 44 3.3. AKTYWNOŚĆ SPOŁECZNA Pojęcia „zaangażowanie obywatelskie” czy „aktywność obywatel- ska” są bardzo różnie definiowane. Przyjmuje się, że aktywność społeczna osób starszych jest pojęciem szerokim i dzieli się na aktywność obywatelską (partycypację obywatelską, zaangażo- wanie obywatelskie) i na działania na rzecz potrzebujących osób, środowiska oraz organizacji i instytucji, czyli wolontariat. 3.3.1. Rozwój aktywności obywatelskiej osób starszych Aktywność obywatelską można rozumieć jako indywidualne zaangażowanie w sprawy lokalne i krajowe, a także przekonanie o zdolności wywierania na nie bezpośredniego wpływu. Celem głównym polityki senioralnej w obszarze aktywności obywatelskiej jest zwiększenie zaangażowania osób starszych w życie społeczności lokalnych i sprawy kraju oraz wzrost roli obywateli seniorów w rozwiązywaniu problemów społecznych

28 45 Kierunki interwencji - rekomendacje: upowszechnianie zasady uczestnictwa seniorów w aktywności obywatelskiej tworzenie warunków na poziomie lokalnym dla rozwoju dialogu i zaangażowania obywatelskiego wśród seniorów zwiększenie zaangażowania jednostek samorządu terytorialnego w programy aktywizacji seniorów zapewnienie seniorom równego dostępu do korzystania z pełni praw wyborczych zmniejszenie dezaktywizacji społecznej osób starszych, inicjowanie i wspieranie aktywnego zaangażowania seniorów w życie społeczności lokalnych tworzenie na poziomie lokalnym bazy dobrych praktyk oraz organizacji działających na rzecz aktywności obywatelskiej seniorów 3.3.2. Rozwój wolontariatu osób starszych

29 4. SREBRNA GOSPODARKA Starzenie się populacji sprawia, że wyłania się duża grupa osób o różnorodnych, choć specyficznych potrzebach. Ta zmiana jest szansą na pojawienie się no- wych produktów i usług skierowanych do tej grupy konsumentów. Są to z jednej strony produkty związane z kulturą i rozrywką, ale też ułatwia- jące życie codzienne, opiekę i rehabilitację oraz rekreację. Srebrna gospodarka ( silver economy ) to system ekonomiczny ukierunkowany na wykorzystanie potencjału osób starszych i uwzględniający ich potrzeby. Wpisanie (realizacja) silver economy w system ekonomiczny jest tylko wtedy możliwe, jeśli starość traktuje się nie jako obciążenie, ale jako naturalny, nieunikniony i nieodwracalny proces, i przyjmuje się, że zachodzące procesy demograficzne, zwłaszcza zmniejszająca się liczba urodzin, spadek umieralności i wydłużanie się przeciętnego trwania życia niosą określone konsekwencje, z którymi trzeba sobie poradzić. 47

30 49 Cel główny polityki senioralnej w obszarze relacji międzypokole- niowych to solidarność pokoleń jako norma kierunkowa w spo- łeczeństwie, polityce społecznej, kulturze oraz na rynku pracy. 5. RELACJE MIĘDZYPOKOLENIOWE Z obserwacji i badań wynika, że w Polsce osoby w starszym wieku są bar- dzo różnie traktowane. Konieczne są też działania na rzecz pozytywne- go wizerunku osób starszych i ich roli w społeczeństwie. Pozytywny wizerunek osób starszych to taki, który zakłada spojrzenie na starość jako na naturalny etap życia człowieka. Ważne jest również, aby w debacie publicznej przedstawiać osoby starsze jakogrupęzróżnicowaną,twórczą,wnoszącą istotny wkład w życie społeczne i ekonomiczne. Tworzenie pozytywnego wizerunku osób starszych jest procesem długofalowej zmiany społecznej, która wymaga zaangażowania i współpracy wielu podmiotów m.in.: mediów, organizacji seniorskich, samorządów lokalnych, szkół i uczelni, pracodawców.

31 50 Kierunki interwencji - rekomendacje: upowszechnianie współpracy i wymiany doświadczeń między samorządowymi komisjami/radami, organizacjami pozarządowymi działającymi dla osób młodych i starszych wykorzystanie istniejącej infrastruktury społecznej do tworzenia i rozwoju przyjaznych, łatwo dostępnych przestrzeni do spotkań międzypokoleniowych i wymiany doświadczeń dla osób młodych i starszych wprowadzenie do systemu edukacji formalnej i nieformalnej zagadnień związanych ze starością, starzeniem się populacji oraz komunikacji i współpracy międzypokoleniowej otwieranie uczelni i szkół na współpracę z organizacjami seniorskimi wypracowanie i upowszechnienie narzędzi wspierających współpracę różnych grup wieku z uwzględnieniem m.in. metod mentoringu i zarządzania wiekiem współpraca organizacji pozarządowych, samorządów, dziennikarzy oraz przedsiębiorców w przygotowywaniu kampanii, programów, akcji promujących pozytywny wizerunek osób starszych zmiana języka mówienia i pisania o starości oraz o osobach starszych wprowadzenie tematyki promowania współpracy pokoleń i pozytywnego wizerunku starości jako zadania misyjnego mediów publicznych

32 51

33 58

34 59