1 Akademia ETI 2016 PREZENTACJA - MIKROKONTROLERY

2 Czym jest mikrokontroler Mikrokontroler to wyspecjalizowany układ scalony, zawierający jednostkę centralną (mikroprocesor), pamięć RAM, zazwyczaj również pamięć programu i różne peryferia – układy wejść i wyjść, przetworniki cyfrowo-analogowe i analogowo-cyfrowe, kontrolery magistrali I2C, SPI i wiele innych, zależnie od producenta i modelu mikrokontrolera. Wiele producentów elementów elektronicznych ma w swojej ofercie mikrokontrolery, na przykład: STMicroelectronics, Atmel, NXP, Microchip, Freescale. Dziś na warsztat weźmiemy mikrokontrolery z serii STM32 – układy firmy STMicroelectronics z rdzeniem ARM Cortex-M4.

3

4

5 Zastosowanie mikrokontrolerów Mikrokontrolery mają zastosowanie w wielu przedmiotach codziennego użytku – pralki, lodówki, wagi kuchenne, samochody, bankomaty, systemy alarmowe itp. Układy sterujące pracą tych przedmiotów noszą miano „systemów wbudowanych”. Celem powstania systemów wbudowanych jest zapewnienie urządzeniom samodzielności i „inteligencji”. Idealnym przykładem zastosowania systemu wbudowanego (a co za tym idzie mikrokontrolerów) są układy bezpieczeństwa w samochodzie. W jego wnętrzu znajdują się dziesiątki, jak nie setki czujników i sensorów – czujniki temperatury silnika, otoczenia, wnętrza kabiny, czujniki odległościowe do wspomagania parkowania, coraz popularniejsze stają się również kamery dzięki którym samochód może rozpoznawać znaki drogowe i przypominać kierowcy o ograniczeniu prędkości lub niebezpieczeństwie na drodze. W dużym uproszczeniu system wbudowany ma za zadanie pełnić kontrolę nad danym zjawiskiem lub funkcją urządzenia w zależności od obecnych warunków - tak więc alarm się włączy tylko jak wykryje włamanie, samochód włączy ABS tylko jeśli samochód zacznie wpadać w poślizg, zaś winda nie ruszy jeśli jest przeciążona.

6 ARM (Advanced RISC Machines) – firma projektująca mikroprocesory. Zajmuje się jedynie ich projektowaniem i sprzedawaniem licencji innym firmom, takim jak STMicroelectronics (STM32), Atmel (AT91SAM), NXP (LPC). Obecna używana architektura to ARMv7, czyli mikrokontrolery z rdzeniem Cortex (za wyjątkiem rdzeni Cortex-M0, M0+ i M1 które mają architekturę ARMv6). Rdzenie Cortex występują w 3 wariantach – A, M i R. Cortex-A - mikroprocesory przeznaczone głównie do obsługi systemów operacyjnych. Ponieważ jest to sam procesor, do pracy wymaga jeszcze zewnętrznych peryferiów. Cortex-M - mikrokontrolery, w tym STM32F429ZIT6 omawiany na warsztatach, poza mikroprocesorem posiada również wbudowane peryferia, ich tym i ilość zależna jest od modelu i złożoności układu. Cortex-R - układy stosowane w systemach czasu rzeczywistego. Mikroprocesory ARM

7 Rdzenie ARM Cortex Nazwy rdzeni procesorów z serii M: Cortex-M0/M0+ - najmniejszy i najprostszy mikroprocesor, tania 32-bitowa alternatywa dla mikrokontrolerów 8 i 16-bitowych. M0+ jest usprawnioną wersją M0 o zmniejszonym poborze energii i większej wydajności. Cortex-M1 - mikroprocesor zaprojektowany do stosowania w układach FPGA. Cortex-M3 - najbardziej popularna rodzina mikroprocesorów, stosowana m.in. w przemyśle motoryzacyjnym i urządzeniach do komunikacji bezprzewodowej. Cortex-M4 - mikroprocesor zaprojektowany głównie z myślą o sprawnej obsłudze dużej ilości sygnałów cyfrowych, stosowany w przemyśle motoryzacyjnym, energetycznym, automatyce przemysłowej i urządzeniach aduio. Od Cortex-M3 różni się obecnością koprocesora FPU (Float- Point Unit) - układu wspomagającego procesor w obliczeniach, głównie zmiennoprzecinkowych. Używany przez nas STM32F429 jest mikrokontrolerem z rdzeniem M4. Cortex-M7 - na chwilę obecną najwyższa rodzina procesorów w architekturze ARM. Używana do budowy skomplikowanych mikrokontrolerów i układów System On Chip.

8 STM32F429i-Discovery Zestaw uruchomieniowy produkcji STMicroelektronics. Znajdują się na nim: - mikrokontroler STM32F429ZIT6U - programator + debugger ST-Link/V2 - 114 wyprowadzeń GPIO (złącza goldpin 2.54mm) - wyświetlacz LCD QVGA 262144 kolorów - SDRAM 64Mbit - 3-osiowy cyfrowy żyroskop - microswitch (PA0, zewnętrzny pulldown i debouncing) i 2 diody LED (PG13, PG14) - User USB - wyprowadzenie do pomiaru pobieranego prądu - złącze SWD do podłączenia zewnętrznego programatora - kwarc 8MHz, źródło taktowania zegara HSE - diody sygnalizujące zasilanie, podłącznie/pracę programatora i debuggera, pracę interfejsu USB

9

10 STM32CubeMX Aby prawidłowo zaprogramować mikokontroler należy prawidłowo skonfigurować używane w projekcie peryferia – porty wejść i wyjść, zegar taktujący układ, timery, przetworniki itd. Mikrokontrolery z serii STM32 są bardzo złożonymi i zaawansowanymi układami. Posiadają wiele rozmaitych peryferiów, konfiguracja każdego z nich jest czasochłonna i wymaga dużej uwagi – źle skonfigurowane nie będą działać prawidłowo, a znalezienie błędu może zająć dużo czasu. Z pomocą przychodzi program CubeMX, udostępniany bezpłatnie przez producenta. Posiada czytelny, przyjazny użytkownikowi interfejs graficzny, główną jego zaletą jest łatwość obsługi – każde peryferium można włączyć i ustawić za pomocą kilku kliknięć, nie trzeba czytać kilkusetstronicowej noty katalogowej mikrokontrolera żeby móc zacząć z nim pracę. Po wygenerowaniu projektu tworzy się folder zawierający wszystkie niezbędne pliki – biblioteki, pliki projektu oraz szablon kodu źródłowego, w którym znajdują się funkcje włączające i konfigurujące potrzebne nam funkcje i peryferia – nie musimy robić tego ręcznie.

11

12

13 Wejścia i wyjścia cyfrowe Większość mikrokontrolerów wyposażona jest w układy wejść i wyjść. Są to specjalne wyprowadzenia mikrokontrolera za pomocą których można komunikować się z otoczeniem. Służą one do ustawiania i sprawdzania stanu logicznego na wyprowadzeniu. W elektronice stan logiczny związany jest z napięciem, tak więc stan niski (logiczne 0) to napięcie 0V, zaś stan wysoki (logiczne 1) to napięcie wyższe – zazwyczaj takie samo jak napięcie zasilania mikrokontrolera, w przypadku STM32 będzie to 3.3V. W trakcie zajęć ćwiczeniowych wykorzystamy wyjścia do sterowania diodami – stan wysoki będzie odpowiadał diodzie zapalonej, stan niski zgaszonej. Wejście cyfrowe operuje na tych samych poziomach logicznych (0 – 0V, 1 – 3.3V), z tym że nie może zmieniać stanu logicznego, może jedynie go sprawdzać. Jeżeli pin będący wejściem będzie podłączony do masy odczytanie w programie jego stanu da nam wynik zero. Jeśli zaś będzie podpięty do plusa zasilania otrzymamy wynik jeden. Najprostszym zastosowaniem pinu wejścia jest obsługa przycisku. Na płytce STM32F429i-Discovery znajduje się przycisk który w stanie spoczynku zwiera wejście PA0 do masy, dając niski stan logiczny, wciśnięcie go zwiera wejście do plusa i zmienia ten stan na wysoki.

14