1 CZTERY ŚWIECE

2 CZTERY ŚWIECE PŁONĘŁY POWOLI

3 BYŁO TAK CICHO, ŻE PRAWIE USŁYSZAŁBYŚ ICH ROZMOWĘ.

4 JEDNAK NIKT NIE TROSZCZY SIĘ O TO ABYM PŁONĘŁA. DLATEGO ODCHODZĘ."PIERWSZA RZEKŁA: ”JA JESTEM POKÓJ ! JEDNAK NIKT NIE TROSZCZY SIĘ O TO ABYM PŁONĘŁA. DLATEGO ODCHODZĘ." Płomień stawał się coraz mniejszy, aż w końcu zupełnie zgasł...

5 ”JA JESTEM WIARA ! DRUGA RZEKŁA:NAJMNIEJ Z NAS WSZYSTKICH CZUJĘ SIĘ POTRZEBNA, DLATEGO NIE WIDZĘ SENSU DŁUŻEJ PŁONĄĆ." Gdy skończyła mówić, lekki podmuch wiatru zgasił płomień....

6 TRZECIA ZE ŚWIEC ZWRÓCIŁA SIĘ KU NIM I ZE SMUTKIEM RZEKŁA:”JA JESTEM MIŁOŚĆ ! NIE MAM SIŁY DŁUŻEJ ŚWIECIĆ. LUDZIE ODSUNĘLI MNIE NA BOK NIE ROZUMIEJĄC MOJEGO ZNACZENIA. ZAPOMINAJĄ KOCHAĆ NAWET TYCH, KTÓRZY SĄ IM NAJBLIŻSI ." I nie czekając ani chwili zgasła...

7 DZIECKO OTWORZYŁO DRZWI I ZOBACZYŁO, ŻE TRZY ŚWIECE PRZESTAŁY PŁONĄĆ.NAGLE... DZIECKO OTWORZYŁO DRZWI I ZOBACZYŁO, ŻE TRZY ŚWIECE PRZESTAŁY PŁONĄĆ. ”DLACZEGO ZGASŁYŚCIE? ŚWIECE POWINNY PŁONĄĆ AŻ DO KOŃCA." To powiedziawszy dziecko rozpłakało się..

8 WTEDY ODEZWAŁA SIĘ CZWARTA ŚWIECA:”NIE SMUĆ SIĘ. DOPÓKI JA PŁONĘ, OD MOJEGO PŁOMIENIA MOŻEMY ZAPALIĆ POZOSTAŁE ŚWIECE. JA JESTEM NADZIEJA !"

9 Z BŁYSZCZĄCYMI OD ŁEZ OCZYMA, DZIECKO WZIĘŁO W DŁOŃ ŚWIECĘ NADZIEI I OD JEJ PŁOMIENIA ZAPALIŁO POZOSTAŁE ŚWIECE.

10 Płomień nadziei nie powinien nigdy zgasnąć w Twoim życiu...

11 …i każdy z nas powinien podtrzymywać płomienie Pokoju, Wiary, Miłości i Nadziei !!!!

12 Miej szczęśliwe życie... NADZIEJA MIŁOŚĆ WIARA POKÓJ