1 Cztery świece

2 Cztery świece spokojnie płonęły

3 Było tak cicho, że było słychać jak rozmawiały między sobą.

4 „Ja jestem POKÓJ” Pierwsza powiedziała:Niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie pozostaje mi nic innego jak tylko zgasnąć” I płomień tej świecy zgasł.

5 “ JA JESTEM WIARA” Druga powiedziała:Niestety nie jestem nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie nic wiedzieć, nie ma sensu żebym dalej płonęła.” Ledwie to powiedziała, lekki powiew wiatru zgasił ją.

6 “ Ja jestem MIŁOŚĆ” Bardzo smutna trzecia świeca powiedziała:Nie mam sił już dalej płonąć. Ludziom nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Nienawidzą najbardziej tych, którzy kochają ich najbardziej– swoich bliskich.” I nie czekając długo I ta świeca zgasła.

7 Nagle ... do pokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgasłe świece. Przestraszone zawołało: “ Co robicie! MUSICIE PŁONĄĆ - BOJĘ SIĘ CIEMNIOŚCI!” I zapłakało.

8 „NADZIEJA” Wzruszona Czwarta świeca powiedziała: “NIE BÓJ SIĘI NIE PŁACZ! DOPÓKI JA PŁONĘ, ZAWSZE MOŻEMY ZAPALIĆ TAMTE TRZY ŚWIECE: JA JESTEM „NADZIEJA”

9 Z błyszczącymi i pełnymi łez oczyma, dziecko wzięło świecę i zapaliło trzy pozostałe płomienie.

10 NIECH NIGDY W NASZYCH SERCACH NIE GAŚNIE NADZIEJA...

11 niech będzie narzędziem, gotowym swoją NADZIEJĄ…i każdy z nas, jak to dziecko, niech będzie narzędziem, gotowym swoją NADZIEJĄ zawsze rozpalić WIARĘ, POKÓJ i MIŁOŚĆ na rzecz promocji działań PRORODZINYCH !!!