1 I zapomnij, że jesteś, kiedy mówisz, że kochasz…KS.JAN TWARDOWSKI W prezentacji wykorzystano zasoby Internetu.

2 „Bliscy i oddaleni” ks. Jan Twardowski

3 Bo widzisz tu są tacy którzy się kochająi muszą się spotkać aby się ominąć bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało są inni co się nawet po ciemku odnajdą lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął byliby doskonali lecz wad im zabrakło bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej niektórzy umierają-to znaczy już wiedzą miłości się nie szuka jest albo jej nie ma nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek są i tacy co się na zawsze kochają i dopiero dlatego nie mogą być razem jak bażanty co nigdy nie chodzą parami można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem.

4 Bo widzisz tu są tacy którzy się kochająi muszą się spotkać aby się ominąć i muszą się spotkać aby się ominąć i muszą się spotkać aby się ominąć Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają

5 i muszą się spotkać aby się ominąć

6 bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze

7

8 piszą do siebie listy gorące i zimne

9 rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty

10 by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało

11 są inni co się nawet po ciemku odnajdą

12 lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać

13 tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął

14 byliby doskonali lecz wad im zabrakło

15

16 bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej

17 niektórzy umierają-to znaczy już wiedzą

18 miłości się nie szuka jest albo jej nie ma

19 nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek

20

21 są i tacy co się na zawsze kochają

22

24 jak bażanty co nigdy nie chodzą parami

25 można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronienasze drogi pocięte schodzą się z powrotem.

26

27

28

29

30

31

32 KS.JAN TWARDOWSKI PATRON NASZEJ SZKOŁY

33 (fragment „Śpieszmy się kochać ludzi”Chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno. Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą. (fragment „Śpieszmy się kochać ludzi”