1 Johann Friedrich HerbartWykonały: Anna Naszkiewicz Anna Spicka Rok II, teologia katechetyczno - pastoralna

2 Johann Friedrich Herbart„W nauczaniu największym grzechem jest bycie nudnym.” Johann Friedrich Herbart

3 Biografia Ur. 4 maja 1776 w Oldenburgu, zm. 14 sierpnia 1841 w Getyndze. W latach 1788–1794 uczęszczał do gimnazjum w Oldenburgu. Od 1794 do 1797 studiował filozofię. Wcześnie zaznajomił się z filozofią Wolffa i Kanta. W Jenie studiował u Johanna Gottlieba Fichtego. Należał do organizacji Bund der Freien Männer. W latach 1797–1800 był nauczycielem domowym trzech synów szwajcarskiej rodziny Steigerów. W Bernie zapoznał się u Pestalozzi'ego z jego pedagogiką. W 1802 po obronie pracy doktorskiej i habilitacyjnej został wykładowcą na uniwersytecie w Getyndze a w 1805, jako profesor nadzwyczajny, objął tam katedrę filozofii. W 1809, jako profesor zwyczajny objął po Kancie katedrę filozofii na uniwersytecie w Królewcu.

4 Zasadnicze zadania dydaktykiStanowi analizę czynności wykonywanych przez nauczyciela. Każdy pedagog powinien przestrzegać określonego schematu stadiów nauczania, gdyż tylko tak prowadzony proces gwarantuje pożądany kierunek ruchu mas wyobrażeniowych, a przez to kształtowanie i odpowiedni rozwój siły moralnej charakteru. Teoria nauczania wychowującego Herbarta znalazła wielu zwolenników i kontynuatorów i stała się oficjalną doktryną pedagogiki naukowej w XIX - wiecznej Europie.

5 Pięć idei moralnych Idea doskonałości (moralności)Idea wewnętrznej wolności Idea życzliwości Idea prawa Idea słuszności

6 Metody gwarantujące powodzenie pracy pedagogicznejKierowanie dziećmi Karność (rząd wychowawczy) Nauczanie (wychowujące)

7 „Wychowawca widzi w niedojrzałym człowieku siłę, której wzmacnianie, nadawanie nowego kierunku i powściąganie, wymaga jego stałej uwagi”.

8 Głównym zadaniem nauczyciela – wychowawcy jest wpojenie młodzieży odpowiednich pragnień i zainteresowań, stworzenie w jej umysłach wewnętrznej nad nimi kontroli, wykształcenie dojrzałości sądu oraz wytworzenie wielostronności zainteresowań.

9 Cztery stopnie formalne Herbarta1. JASNOŚĆ nauczyciel prezentuje szczegółowe dane uczniowi ZGŁĘBIANIE SPOCZYWAJĄCE pierwszy kontakt ucznia z nowym materiałem, uchwycenie szczegółów 2. KOJARZENIE nauczyciel prowadzi swobodną rozmowę lub uczeń powtarza mechanicznie (powiązanie starego materiału z nowym) ZGŁĘBIANIE POSTĘPUJĄCE umysł wędruje pomiędzy: wiem – nie wiem, uczeń ogarnia uwagą większą liczbę szczegółów 3. SYSTEM nauczyciel dąży do usystematyzowania wiedzy poprzez uwydatnienie głównych myśli OGARNIANIE SPOCZYWAJĄCE apercepcja, operowanie pojęciami, tworzy się wzbogacona masa wyobrażeniowa 4. METODA nauczyciel zadaje uczniom prace, w których sprawdza czy uczeń przyswoił nowe wiadomości OGARNIANIE POSTĘPUJĄCE odrabianie zadań, wykonywanie własnych prac i poprawianie ich – ma doprowadzić uczniów do wprawy w metodycznym myśleniu

10 Cechy szkoły herbartowskiej:Schematyzm, rutyna i werbalizm. Szkoła nie przygotowywała do życia społecznego, politycznego, ani do zawodu. Szkoła tradycyjna zaniedbywała wychowanie społeczne, „urabiała według wzoru” i nie uwzględniała indywidualności ucznia. Niezmienna struktura organizacyjna spowodowała zawsze tę samą strukturę lekcji, rozkład materiału, programy i podręczniki. Proces nauczania polegał na urabianiu zgodnie z góry określonymi celami oraz biernym, pamięciowym przyswajaniu wiedzy. Nie liczono się z osobowością dziecka, jego potrzebami i drogami poznawczymi, eliminowano także jego aktywność. Nauczyciel posiadał bezwzględny autorytet, wprowadzał rygor i dyscyplinę. Klasa szkolna oparta była na zewnętrznej dyscyplinie, rygorze i schemacie organizacyjnym.

11 Cechy systemu dydaktycznego HerbartaFormalizm Rygoryzm Karność Autorytaryzm Intelektualizm

12 Moralność i religia

13 Wybrane dzieła Johann Friedrich Herbart: Allgemenine Pädagogik. (niem.) (1806) ("Pedagogika ogólna z celu wychowania wysnuta") Johann Friedrich Herbart: Lehrbuch zur Psychologie. (niem.) (1816) Johann Friedrich Herbart: Pädagogisches Gutachten über Schulklassen. (niem.) (1818) Johann Friedrich Herbart: De attentionis mensura causisque primariis: Psychologiae principia statica et mechanica .... Borntraeger, [dostęp 23 sierpnia 2009]. (łac.)(1822) Johann Friedrich Herbart: Psychologie als Wissenschaft, neu gegruendet auf Ehrfahrung, Metaphysik und Mathematik. A. W. Unzer, [dostęp 23 sierpnia 2009].(niem.) ( ) Umriß pädagogischer Vorlesungen. Dietrich, [dostęp 23 sierpnia 2009]. (niem.) (1835) ("Zarys wykładów pedagogicznych") Johann Friedrich Herbart: Psychologische Untersuchungen. Dietrich, [dostęp 23 sierpnia 2009]. (niem.)

14 Bibliografia https://pl.wikipedia.org/wiki/Johann_Friedrich_Herbarthttps://lxio.wordpress.com/historia-wychowania/jan-fryderyk-herbart- nauczanie-wychowujace/ ksztacenia.html Rousseau-JF-Herbarta-Ks-J-Bosko-J-Deweya Kazimierz Sośnicki, Dydaktyka ogólna , Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Księgarnia Naukowa – T. Szczęsny i S-ka, Toruń 1948