1 Komunikowanie polityczne
2 Geneza pojęcia komunikowania politycznegoPojęcie komunikowania politycznego pojawiło się w II połowie XX w., wcześniej używano słowa „propaganda” Uznano jednak, że propaganda jest charakterystyczna dla systemów totalitarnych, natomiast w ustrojach demokratycznych politycy i partie komunikują się ze społeczeństwem.
3 Ujęcia komunikowania politycznegoW rozwoju badań nad komunikowaniem powstały różne podejścia teoretyczne: Behawioralne Strukturalno – funkcjonalne Interakcyjne Dialogowe
4 Czym jest komunikowanie polityczne ?Komunikowanie polityczne to proces wzajemnych oddziaływań informacyjnych pomiędzy podmiotami polityki połączonymi relacjami władzy, walki i współpracy. Komunikowanie polityczne to transmisja politycznie znaczących informacji od jednego do pozostałych elementów systemu politycznego, a następnie krążenie tych informacji między systemem politycznym i społecznym. Informacja nie odnosi się tylko do wydarzeń ale także do idei, wartości czy postaw. Komunikowanie polityczne to proces dwukierunkowego przepływu komunikowania, obejmujących elity polityczne, media, obywateli oraz techniki stosowane w tym procesie tj. marketing polityczny, sondaże opinii publicznej, reklama polityczna, wpływające na wszystkie polityczne i społeczne postawy.
5 Aktorzy polityczni To podmioty podejmujące decyzje polityczne lub mających wpływ na proces podejmowania tych decyzji. Dzielimy ich na dwie grupy: Aktorzy zbiorowi Aktorzy indywidualni
6 Aktorzy zbiorowi To sformalizowane instytucje i grupy polityczne, mające określoną strukturę, liderów, ideologię, program, wartości i preferencje. Do tej grupy zaliczyć można: partie polityczne, instytucje władzy publicznej centralnej i lokalnej (rząd, parlament, sejmiki lokalne i urzędy władzy lokalnej) organizacje społeczne (związki zawodowe, stowarzyszenia obywatelskie) formalne i nieformalne grupy nacisku elita polityczna, która obejmuje przedstawicieli wszystkich wymienionych podmiotów. organizacje terrorystyczne działające poza prawem
7 Aktorzy indywidualni To jednostki, które zabiegają za pomocą środków indywidualnych i instytucjonalnych do wpływania na proces podejmowania decyzji politycznych. Politycy, znani węższemu lub szerszemu kręgowi społeczeństwa, występujący także w wyborach w roli kandydatów. Przez zdobycie władzy instytucjonalnej np. prezydenta, premiera, ministra, przywódcy partyjnego, liderów lokalnych, podejmują oni i egzekwują decyzje polityczne lub jak w przypadku liderów i polityków opozycyjnych, hamują proces decyzyjny, usiłując przeforsować rozwiązania alternatywne.
8 Kierunki komunikacji politycznejW komunikacji politycznej przebiegającym w systemie demokratycznym wyróżniamy 3 kierunki przepływu komunikatów: KIERUNEK WŁADZA – OBYWATELE KIERUNEK OBYWATELE – WŁADZA KOMUNIKOWANIE MIĘDZYNARODOWE
9 KIERUNEK WŁADZA – OBYWATELEMedia służą do transmisji komunikatorów politycznych z góry do dołu tzn. od polityków do obywateli. Komunikowanie odbywa się w formie wystąpień publicznych np. bezpośrednie spotkania z obywatelami i wyborcami, przemówienia, orędzia, wywiady, konferencje prasowe, uczestnictwo w programach radiowych i telewizyjnych, konsultacji i kampanii społecznych, reklamach politycznych
10 KIERUNEK OBYWATELE – WŁADZAMedia ułatwiają i pozwalają a przepływ informacji i sygnałów w przeciwnym kierunku tzn. od społeczeństwa do elit politycznych. Jest to możliwe podczas: głosowania, referendum, a także poprzez manifestacje, strajki, demonstracje, petycje do instytucji politycznych i przedstawicieli aparatu władzy na różnym szczeblu.
11 KOMUNIKOWANIE MIĘDZYNARODOWESpecyficzna forma komunikowania politycznego, w której aktorzy polityczni, będący reprezentantami różnych państw lub organizacji międzynarodowych porozumiewają się ze sobą. Wpływ na to ma rozwój nowych technologii komunikacyjnych i informacyjnych, dzięki którym przepływ komunikatorów politycznych jest częstszy, szybszy i dokładniejszy.
12 Rola mediów masowych w procesach komunikacji politycznejDla większości ludzi środki masowego przekazu stanowią podstawowe i najważniejsze źródło informacji o sprawach politycznych. Prasa, radio, telewizja czy Internet dostarczają obywatelowi politycznych informacji i porad oraz zachęcają obywateli do uczestnictwa w procesie demokratycznym. Media, będące kanałem informacji między politycznymi elitami i wyborcami, dysponują olbrzymią władzą. Poprzez rozprzestrzenianie pełnego zakresu opinii politycznych, umożliwiają one publiczności dokonywanie politycznych wyborów stając się elementem życia narodu.
13 Media Są postrzegane jako mechanizm stojący na straży zasad demokratycznych i nowoczesnych społeczeństw co wyraża się w pełnieniu przez nich roli tzw. „psa na łańcuchu” – wykrywającego przejawy patologii i niepożądanych zjawisk w życiu politycznym tj. korupcja, niesprawiedliwość, nadużywanie władzy. Z tego względu można rozpatrywać media jako neutralnych obserwatorów sceny politycznej. Media nie tylko obserwują ale są jednym z podstawowych aktorów na scenie politycznej, zdolnych do kreowania lub niszczenia politycznych karier oraz stawiania politycznych kwestii. Instytucje medialne są zaangażowane w proces produkcji, reprodukcji i dystrybucji wiedzy, korzystając z wielu symboli, odnoszących się do doświadczenia życia społecznego.
14 Mediatyzacja politykiW dzisiejszym świecie rola mediów masowych wzrosła do rangi potężnego i aktywnego aktora politycznego, który kreuje własne przekazy i realnie kształtuje postawy i zachowania obywateli i polityków. Rewolucja audiowizualna wywarła wielki wpływ na politykę i jej efektem jest pojawienie się nowego modelu komunikowania politycznego i społecznego, który charakteryzuje się zmediatyzowanymi formami komunikowania, zmianą technik przekazu wraz z rozwojem telewizji. Problem mediatyzacji polityki pojawił się po II wojnie światowej, gdy politykom przy użyciu mediów zaczęły towarzyszyć nowe i coraz bardziej różnorodne techniki perswazyjne. Mediatyzacja życia politycznego to transformacja lub mediatyzacja sfery politycznej pod wpływem dwóch typów mediów: klasycznych środków masowego przekazu tj. prasy, radia i telewizji oraz nowych mediów.
15 Mediatyzację życia politycznego rozpatrujemy w kilku wymiarach:MEDIA I ZACHOWANIA WYBORCZE MEDIA I AKTORZY POLITYCZNI MEDIA JAKO ŹRÓŁO INFORMACJI DLA POLITYKÓW MEDIA A RETORYKA POLITYCZNA MEDIA I MODERNIZACJA PRZESTRZENI POLITYCZNEJ
16 MEDIA I ZACHOWANIA WYBORCZEDominującym medium we współczesnym systemie komunikowania masowego jest telewizja jako podstawowe źródło informacji o polityce. Jest środkiem uniwersalnym, który pozwala zwrócić się w tym samym czasie do zróżnicowanej publiczności (zwolenników z przeciwnikami politycznymi). Aktorzy polityczni przywiązują do telewizji wszelką wagę w strategii medialnej. Techniki stosowane dzisiaj w kampaniach politycznych np. marketing, reklama, sondaże spowodowały: Przyspieszenie obiegu informacji i rytmu wymiany politycznej Profesjonalizacją zmodernizowanego komunikowania politycznego Wzrost kosztów działalności politycznej wynikający z wysokich cen technik (czas antenowy, sondaże)
17 MEDIA I AKTORZY POLITYCZNISkutkiem zaangażowania mediów w polityce jest transformacja strategii komunikowania aktorów politycznych Odwołanie się do telewizji podczas kampanii wyborczych zmodyfikowało sposób publicznej prezentacji polityków i kandydatów Personalizacja strategii kampanii politycznych jest zjawiskiem, które odbywa się przez skonstruowanie wizerunku, a potem utrzymywaniem tożsamości politycznej.
18 MEDIA JAKO ŹRÓŁO INFORMACJI DLA POLITYKÓWKlasyczny model komunikacji politycznej oparty na interpersonalnym komunikowaniu (model relacji politycy obywatele) został nieco zaburzony przez media. Media publikują i komentują liczne sondaże, które są dla elit politycznych ważnym źródłem wiedzy. Media wywołują również pewne problemy wobec których politycy nie mogą pozostać obojętni. Media wpływają też na reputację polityczną w 2 etapach Selekcja kandydatów przebiega na poziomie struktur partii i zwolenników politycznych Wybory wygrywają ci, którzy najlepiej potrafią wykorzystać swoje umiejętności telegeniczne Taki sposób rekrutacji jest dzisiaj często stosowaną praktyką i poważnie zubaża życie polityczne.
19 MEDIA A RETORYKA POLITYCZNAPrzez wkroczenie mediów w polityką trudno aktualnie jeszcze stwierdzić czy ma to wpływ na wzbogacenie czy zubożenie dyskursu politycznego
20 MEDIA I MODERNIZACJA PRZESTRZENI POLITYCZNEJPoprzez nadmiar informacji media poddają je selekcji, poddając te, które się najlepiej sprzedają. Elementem modernizującym sferę polityki są relacje między mediami a działalnością rządu i innych organów władzy. Praca tych ośrodków uległa mediatyzacji tzn., że wszystkie ich działania stały się widoczne i publiczne a przez to ocenione, osądzane i krytykowane. W efekcie oznacza to, że duża część wysiłków tych organów (parlamentu, prezydenta, rządu) skierowana jest na komunikowanie, czyli kontaktowanie ze środkami przekazu.
21 DZIĘKUJEMY !!!