1 Lectio III indicativus et imperativus sum, esse, fuiorzeczenie imienne deklinacja I indicativus imperfecti activi et futuri I activi technika tłumaczenia zdań

2 Czasownik posiłkowy „być”Singularis Pluralis 1. 2. 3. sum es est sumus estis sunt Imperativus es! este! Infinitivus esse

3 Przypadki w języku łacińskimMianownik – Nominativus: quis? quid? Dopełniacz – Genetivus: cuius? Celownik – Dativus: cui? Biernik – Accusativus: quem? quid? Narzędnik, Miejscownik – Ablativus: quo? Wołacz – Vocativus: o!

4 Deklinacja I – informacje ogólnetematy – a rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone w N: sing. na a; w G: na ae rzeczowniki rodzaju męskiego oznaczające przedstawicieli ludów i zawodów: Belga, ae; Persa,ae; poeta, ae

5 Deklinacja I - odmiana Pluralis Singularis N. ancillaeG. ancillarum D. ancillis Acc. ancillas Abl. ancillis V. ancillae Singularis Nominativus. ancilla Genetivus. ancillae Dativus. ancillae Accusativus. ancillam Ablativus. ancilla Vocativus. ancilla

6 Imperfectum activi

7 Futurum I koniugacji I i II

8 Futurum I koniugacji III i IV

9 Orzeczenie imienne orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N:Italia linguae Latinae patria est. Italia jest ojczyzną języka łacińskiego. Puellae studiosae sunt. Dziewczęta są studentkami. orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N:

10 Technika przekładu w przypadku zdań wielokrotnie złożonych staramy się wyodrębnić mniejsze struktury znajdujemy orzeczenie (zawsze czasownik w formie osobowej) znajdujemy podmiot (zawsze w mianowniku; podmiot i orzeczenie zgadzają się ze sobą co do osoby liczby i rodzaju) dopełnienie bliższe (zawsze a accusativie) kolejne struktury