1 Stała dysocjacji i prawo rozcieńczeń OstwaldaZwiązek stałej dysocjacji ze stężeniem i stopniem dysocjacji - prawo rozcieńczeń Ostwalda

2 Stała dysocjacji Kd Stała dysocjacji (Kd) – stała równowagi reakcji dysocjacji dla reakcji: AB ↔ A+ + B- gdzie: [A+]; [B-]; [AB] – stężenia molowe w stanie równowagi. Stała dysocjacji jest wielkością charakterystyczną dla danego elektrolitu, nie zależną od stężenia elektrolitu, zależną wyłącznie od temperatury. Im większa wartość Kd, tym mocniejszy elektrolit

3 Stała dysocjacji Kd Słabe elektrolity typu AB2, AB3 ( kwasy wieloprotonowe, zasady wielowodorotlenowe) dysocjują stopniowo, Kd wyznacza się do każdego stopnia dysocjacji. Stała dysocjacji dla H3PO4 w temp. 25oC i Cm =0,1mol/dm3 Do mocnych elektrolitów zaliczamy: Sole rozpuszczalne w wodzie, Wodorotlenki litowców i berylowców z wyjątkiem Be(OH)2 i Mg(OH)2 Kwasy: HCl, HBr, HI, HNO3, H2SO4, HClO4 I stopień H3PO4 ↔ H+ + H2PO4- α1 = 23,9% Kd1 = 7,5·10-3 [mol/dm3] II stopień H2PO4- ↔ H+ + HPO42- α2 = 1,6·10-1% Kd2 = 6,3·10-8 [mol/dm3] III stopień HPO42- ↔ H+ + PO43- α3 = 1,8·10-2% Kd3 = 1,3·10-12 [mol/dm3]

4 Prawo rozcieńczeń OstwaldaPrawo rozcieńczeń Ostwalda – określa związek między stężeniem roztworu elektrolitu i stopniem dysocjacji α gdzie: Kd – stała dysocjacji co – stężenie molowe α – stopień dysocjacji Jeżeli α < 0,05 (5%) lub , to 1 – α ≈ 0 w związku powyższym wzór przybiera postać: Kd = co · α2 stąd

5 Prawo rozcieńczeń OstwaldaJeżeli α > 0,05 (5%) lub to