1 Szkoła wspólnota osób zanurzonych w kulturzeJęzyk, historie (społeczne i jednostkowe) Osobiste /kolektywne , doświadczenia Wartości, przekonania, oczywistości Tradycja, teksty kulturowe Ideologia (szkło w okularach)

2 Życie w kulturze polega na współgraniu wersji świata, które ludzie formują pod jej instytucjonalnym wpływem, z wersjami stanowiącymi produkt ich indywidualnych historii J. Bruner

3 SZKOŁA UZALEŻNIONA OD KULTURYSytuacyjność szkoły, Kulturowy „zestaw narzędzi” systemy symboli, zasoby mowy Codzienność szkolną tworzą zachowania uczestniczących w niej aktorów

4 KULTURA Reprezentuje interesy frakcji, instytucjiIndywidualne wersje świata nieustannie poddawane weryfikacji przez kanoniczne przeświadczenia kulturowe Zmiana Wielogłos (gusta, interesy, przywiązanie do wartości, oczywistości,…) wieloznaczność

5 ZASADA PERSPEKTYWIZMU Świadomość znaczeń alternatywnychPoprawność/niepoprawność Reguły: zasadności, zgodności i spójności Interpretacje znaczenia odzwierciedlają kanoniczne dla danej kultury sposoby konstruowania rzeczywistości Interakcje: wspólnotowe a jednostkowe wizje

6 ZASADA OGRANICZEŃ Ograniczenia natury ludzkiego umysłuOgraniczenia systemów symboli (granice języka, systemy notacyjne, Sapir-Whorf) ____________ Metajęzyk (R. Jakobson) MYŚLENIE O MYŚLENIU (metamyślenie)

7 ZASADA KONSTRUKTYWIZMU„Rzeczywistość jest stwarzana nie odnajdywana” (N. Goodman) Wiedza jest konstruktem (re-konstruowanie) Przekazuję informację Praktyki edukacyjne podobne do praktyk kształcenia architektów, budowniczych

8 ZASADA INTERAKCYJNOŚCIIntersubiektywność wzajemność Wznoszenie rusztowania Podział pracy, wymienność ról, tutoring rówieśniczy

9 ZASADA EKSTERNALIZACJI wytwarzanie dzieł, tworzenie i zachowywanie kulturyPoczucie własnej wartości, tożsamości ciągłości, podtrzymywanie grupowej solidarności, Dzieła – w – toku (generują podzielane z innymi i negocjowalne sposoby myślenia w grupie)

10 ZASADA INSTRUMENTALIZMUJakich sposobów myślenia, przeżywania, wypowiadania się dostarcza edukacja? Jakie wyróżniki są potrzebne, aby można je wymienić na zinstytucjonalizowanych rynkach społecznych? WŁADZA – WYRÓŻNIKI - NAGRODA

11 ZASADA INSTYTUCJONALIZACJIKULTURY składają się z instytucji, które wyraźnie określają, jakie funkcje spełniają konkretni ludzie, jaki przysługuje im status i szacunek Rywalizacja (o wyróżniki), współzależność Jakie wyróżniki, jak rozwijać i oceniać postępy?

12 ZASADA TOŻSAMOŚCII POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCISprawstwo (Ja z historią i przyszłymi możliwościami) Ewaluacja: ja, jako działający podmiot, ocena skuteczności realizacji zadań. Kto jest odpowiedzialny w ustalaniu i osiąganiu celów? Dobre, choć nie przynoszące sukcesu próby? Co i jak dalej?

13 ZASADA NARRACYJNA Myślenie logiczno-naukowe// narracyjneNarracja – narzędzie umysłu: odczytanie, rozumienie logiki opowieści analiza, wyczucie jej zastosowań interpretacja, krytyczna dyskusja nad/z nią

14 I POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCIZ. PESPEKTYWIZMU Z. OGRANICZEŃ Z. EKSTERNALIZACJI Z. INSTRUMENTALIZMU Z. INTERAKCYJNOŚCI Z. KONSTRUKTYWIZMU Z. NARRACYJNA Z. INSTYTUCJONALIZACJI Z. TOŻSAMOŚCI I POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI J. Bruner Kultura edukacji

15 Szkoła jako ucząca się wspólnotaWznoszenie rusztowania Wzajemność Wspólne dzieła Dzieła-w-toku zaangażowanie Społeczność lokalna jako miejsce uczenia się

16 Ryzyko edukacji Perspektywiczność Pęknięcia i sprzecznościŚwiadomość znaczeń alternatywnych Pytanie o to, co znane i oczywiste „Budzenie możliwości”

17 E. levinas Mówiąc o epifanii twarzy pytam nie o to, CO objawia mi Inny, ale Jak? Inny nie przynosi mi odpowiedzi na postawione wcześniej pytania. Jego Twarz uczy mnie dopiero pytać, otwiera nowe perspektywy, stawia mi zadania, czegoś się dopomina. Jednocześnie kładzie kres mojej władzy, nie mogę go schwytać w ramy posiadanej idei, albo uczynić elementem jakiegoś planu. Każdorazowa próba zagarnięcia Innego jest jego urzeczowieniem.

18 Twarz Innego objawia się, kierując do mnie wołanie: Ty mnie nie zabijesz. Tym wyzwaniem wytrąca mnie z obojętności, spokojnego bycia-u-siebie, wzywa do odpowiedzialności nie tylko za Innego, ale przede wszystkim wobec jego Twarzy, przed którą staję.

19 Twarz Innego objawia się, kierując do mnie wołanie: Ty mnie nie zabijesz. Tym wyzwaniem wytrąca mnie z obojętności, spokojnego bycia-u-siebie, wzywa do odpowiedzialności nie tylko za Innego, ale przede wszystkim wobec jego Twarzy, przed którą staję.