1 Taniec zwierciadłem duszy

2 Isadora Duncan Wyemancypowana kobieta, tancerka, rewolucjonistka tańca, wyprzedzająca swoje czasy oryginalnością, głębią i odwagą myśli. Pionierka tańca modern.

3 Isadora urodziła się w 1878 rokuw San Francisco nad morzem. Jak sama twierdziła zaczęła tańczyć już „w łonie matki, prawdopodobnie dzięki ostrygom i szampanowi, które są pokarmem Afrodyty” Uważała, że jej pierwsze wyobrażenie ruchu, tańca zrodziło się z rytmu fal. Matka Isadory była nauczycielką muzyki, ojciec był poetą. Rodzice rozwiedli się i Isadora pozostała wraz z trójką rodzeństwa pod opieką matki.

4 Zdumiewająco inteligentna i przodująca lub beznadziejnie głupia i na szarym końcu – to dwie skrajne oceny jakie były wygłaszane na jej temat w szkole. Niezależnie od tego, jak aktualnie o niej mówili – nie lubiła szkoły i twierdziła, że prawdziwe wykształcenie dawała jej matka grając wieczorami Beethovena, Schumanna, Schuberta, Mozarta, Szopena lub czytając głośno Szekspira, Shelleya, Burnsa. Mając 6 lat otworzyła swoją „pierwszą szkołę tańca” ucząc dzieci sąsiadów „powiewać ramionami” Po 4 latach stało się to dla niej popłatnym zajęciem – oznajmiła matce, że chodzenie do szkoły jest bez sensu i poświęci się zarabianiu pieniędzy. Zajęcia prowadziła wraz z siostrą Elżbietą – były one hitem wśród najbogatszych rodzin w San Francisco.

5 Pod wpływem przeczytanych książek postanowiła wyjechać z San Francisco.Marzyła o wyjeździe z dużym zespołem teatralnym. Niestety jej plany się nie powiodły i wraz z mamą wyruszyła do Chicago. Był to początek jej podróży, która trwała nieprzerwanie do końca jej życia. W pogoni za występami na scenach trafiła do Nowego Yorku. Niestety pobyt tutaj nie sprostał jej oczekiwaniom. Nie doceniono jej sztuki, dla większości była „cudakiem” nie mającym podstaw – tańca klasycznego.

6 Isadora zawsze dążyła do realizacji swoich pragnień – dlatego też zgodnie z głosem serca i duszy wyjechała do Londynu. Podróż do Europy odbyła statkiem wraz z bydłem – ponieważ nie było ich stać na bilety i rejs w normalnych warunkach. W Londynie spotkała się z ciepłym przyjęciem – nikogo nie dziwiło, że tańczy w sandałach, z gołymi nogami, w przezroczystym welonie. Otrzymywała liczne zaproszenia na prywatne „ogrodowe” przyjęcia od elit intelektualnych Londynu – gdzie uświetniała je swoim tańcem. Pomimo osiąganych sukcesów – znów dała o sobie znać jej dusza artysty – opuściła Londyn i ruszyła w świat: Francja, Niemcy, Grecja, Rosja - zatrzymując się w każdym z tych miejsc i czerpiąc inspirację do dalszego rozwoju.

7 Odwiecznym marzeniem Isadory było stworzenie własnej szkoły tańca.Częściowo udało jej się to zrealizować otwierając szkołę w Berlinie. Wg założeń miała być to szkoła „dla dzieci z ludu”, a nie dla elit. Z powodu ciągłych problemów finansowych rozpoczęła poszukiwania innej lokalizacji. Próbowała przenieść szkołę do Rosji i Anglii. Spełnieniem marzeń było otwarcie szkoły w Paryżu, które zrealizował jeden z jej „życiowych partnerów” – milioner Singer. Jednak pierwsza wojna światowa, zakończyła działalność szkoły, w której otwarto szpital.

8 Isadora Duncan miała troje dzieci.Dwójka z nich zginęła w tragicznym wypadku – samochód z dziećmi w środku zjechał do Sekwany. Trzecie z dzieci zmarło wkrótce po porodzie. „Moje życie miało tylko dwa motywy – miłość i sztukę – często miłość niszczyła sztukę, często też nieodparty zew sztuki był tragicznym końcem miłości. Miedzy tymi dwoma elementami nie było zgody, lecz ustawiczna walka” Isadora również zginęła tragicznie w 1927 roku. Jej długi szal wkręcił się w nieosłonięte koło kabrioletu, którym jechała, co spowodowało skręcenie karku u tancerki.

9 Isadora była prekursorem tańca nowoczesnegoIsadora była prekursorem tańca nowoczesnego. Jej motto zawierało się w słowach: „Słuchajcie muzyki duszą. A teraz gdy słuchacie, czyż nie czujecie, że gdzieś głęboko w Was jak gdyby coś się budziło? To ta jakaś siła, podnosi Wasze głowy, dźwiga ramiona, także kroczycie z wolna ku światłu”. i w pełni definiowało jej podstawy tańca. Była przeciwnikiem baletu – taniec klasyczny, uważała za fałszywą, niedorzeczną sztukę.

10 Znakiem charakterystycznym tancerki były bose stopy, długa tunika i rozpuszczone włosy.Inspirowała się sztuką grecką, tańcami ludowymi, odrzucała dotychczasowe zasady i reguły tańca klasycznego. Posiadała giętkość i miękkość całej postaci. Piękny skok i wspaniały lekki bieg. Jej występy, jak i życie osobiste budziły sensację, z powodu łamania przez nią obowiązujących ówcześnie norm estetycznych i etycznych. Isadora Duncan nie pozostawiła po sobie żadnej bezpośredniej spuścizny, ale wielu tancerzy i choreografów czerpie inspiracje z jej idei tańca.

11 Dziękuję za uwagę Michalina Gulatowska kl VcSzkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 30 Ul. Kawęczyńska 2