1 TEORIE STABILIZACJI I DOSTOSOWAŃ Wykład 6 1

2 Dostosowanie - pojęcie 2  Pojawiło się w kontekście problemów płatniczych (po podwyżce cen ropy naftowej 1974, zadłużenie 1980, wzrost stop procentowych 1980, 1990),  Brak polityki dostosowań prowadził do dużego długu zewnętrznego i zmniejszenia zdolności kredytowej państw.

3 Problemy  Kraje OPEC – efektywne zagospodarowanie znacząco zwiększonych dochodów – petrodolarów,  Kraje importujące ropę naftową- brak efektywnych możliwości inwestycyjnych, przynoszących odpowiednią stopę zysku. 3

4 4 Strukturalne dostosowanie było taktyką dwóch wielkich organizacji pomocy gospodarczej: 1. Banku Światowego, 2. Międzynarodowego Funduszu Walutowego

5 Bank Światowy i MFW 5  BŚ uruchomił pożyczki na strukturalne dostosowanie (SAL’s – structural adjustment loans), Warunkiem ich przyznania jest wprowadzenie zaleceń funduszu dla gospodarki.  MFW zauważył bowiem iż programy dostowawcze przynoszą sukces w równoważeniu deficytu BP, ale porażkę w zwalczaniu inflacji ( zniesienie subwencji powoduje wzrost cen)

6 Stabilizacja 6  Stabilizacja ma na celu minimalizowanie krótkoterminowej nierównowagi ekonomicznej poprzez zmniejszenie wielkości popytu w gospodarce – zmniejszenie wydatków państwa

7 Dostosowanie 7  Strukturalne dostosowanie odnosi się do strony podaży i dotyczy zmian instytucjonalnych dla zwiększenia efektywności gospodarki w średnim okresie. Obejmuje zmiany relatywnych cen i instytucji, które podnoszą efektywność i elastyczność całej gospodarki.

8 8  Stabilizacja i strukturalne dostosowanie mogą być realizowane jednocześnie i mogą wzajemnie się wspomagać.

9 Kiedy takie polityki trzeba stosować? 9 1. Gdy kraj cierpi na nierównowagę pomiędzy krajowym popytem a podażą, co skutkuje rosnącym deficytem

10 Polityki te muszą oddziaływać na: 10  Absorpcję( konsumpcja i inwestycje),  Na potencjalną i bieżącą produkcję  Na skład absorpcji i produkcję dóbr handlowych i niehandlowych (polityka kursu walutowego),  Na przepływy kapitału za pomocą zewnętrznej polityki finansowej

11 Polityki te można pogrupować na: 11  Politykę zarządzania popytem,  Polityki strukturalne,  Polityki kursu walutowego,  Polityki zewnętrznego finansowania.

12 Bibliografia: 12  Z. Kozak Ekonomia zacofania i rozwoju, SGH Warszawa 2001