1 W czerwcu 1987r. nastąpiło uroczyste odsłonięcie wmurowanej we fronton szkoły tablicy pamiątkowej poświęconej patronowi. W międzyczasie szkoła rozwijała się powiększając swoją bazę dydaktyczno- wychowawczą o świetnie wyposażoną halę gimnastyczną z pełnym zapleczem oraz gabinety nauk chemiczno- przyrodniczych umiejscowione w nowym skrzydle gmachu szkoły. Od 1 lipca 1989r. kierownictwo szkoły objęła pani mgr Leokadia Kuper i sprawuje je z powodzeniem do dnia dzisiejszego. Szkoła w okresie swojego istnienia odniosła szereg wymiernych sukcesów w działalności oświatowo - wychowawczej i sportowej. Posiadając bardzo dobrą bazę sportową przez szereg lat zdobywała czołowe miejsca w rywalizacji sportowej uczniów na szczeblu miasta, województwa i kraju. Od 1 września 2000 r. w ramach realizowanej reformy oświatowej 8-klasową Szkołę Podstawową Nr 4 przekształcono w 6-klasową Szkołę Podstawową Nr 2.

2 Od 1 września 1997 r. pilotażowo wprowadzono do szkoły podstawy programowe z przedmiotów ogólnokształcących w klasach I-IV oraz ocenę opisową w klasach pierwszych. Dzisiejsza Szkoła Podstawowa Nr 2 w Ustce to 61 świetnie przygotowanych pedagogów uczących i wychowujących 849 uczniów w klasach I - VI. To baza dydaktyczna obejmująca 22 klaso-pracowni, halę i boisko sportowe.

3

4 W roku 1959 podjęto społeczną akcję budowy nowej szkoły w Ustce. 15.IX.1960r. wmurowano w fundamenty szkoły akt erekcyjny. 1.XI.1962r. wmurowanie w fundamenty szkoły drugiego aktu erekcyjnego*. 5.XI.1962r. 479 uczniów Szkoły Podstawowej i 188 Liceum Ogólnokształcącego, pod kierunkiem 17 nauczycieli, rozpoczyna naukę i pracę w nowym obiekcie. 18.V.1964r. Odbyła się pierwsza w historii Ustki matura, egzamin dojrzałości złożyło 26 abiturientów. W roku 1965 szkoła otrzymuje sztandar. *Akt erekcyjny dokument rozpoczynający w uroczysty sposób budowę, inicjatywę przedsięwzięcia, założenia np. fundacji.

5 W roku 1966 placówka zostaje rozdzielona na liceum młodzieżowe, wieczorowe i szkołę podstawową. W roku 1973 szkoła uroczyście obchodzi 500-lecie urodzin swojego Patrona-Mikołaja Kopernika. Z tej okazji odsłonięto tablicę pamiątkową, do dziś dekorującą halę szkoły. Szkołę wyposażono w nowoczesny sprzęt dydaktyczny. Lata 80-te -szkoła zdobywa wiele laurów poprzez: szkolny teatr "Ad Rem", zespoły "Messa" i "Mgiełki", dyplomy i puchary sportowe, nagrody i wyróżnienia dzięki utalentowanej plastycznie młodzieży. W roku 1998 liceum się przenosi, a SP2 i 3 zostaje połączone; powstaje SP3. W roku 1999 zostaje powołane gimnazjum.

6

7 Pomysł założenia tego liceum zrodził się w 1959 roku, kiedy to z inicjatywy ówczesnego szefa państwa - pierwszego sekretarza Komitetu Centralnego PZPR ruszyła szczytna akcja "Tysiąc Szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego" (1966 r.). Wtedy to powstał pomysł utworzenia szkoły średniej w Ustce. Warto nadmienić, że była to pierwsza szkoła tego typu w ówczesnym powiecie słupskim. 15 września 1960 r. wmurowano w fundamenty powstającej placówki kamień węgielny, a wraz z nim akt erekcyjny. Pierwsza młodzież (VIII klasa LO licząca 50 osób) rozpoczęła naukę 1 września 1960 r. jeszcze pod dachem gościnnej Szkoły Podstawowej nr 1. Tak było do dnia 4 listopada 1962 r., kiedy to oddano do użytku pachnący świeżością wspólny budynek szkoły podstawowej i liceum ogólnokształcącego. Pierwszym dyrektorem tej nowo powstałej placówki oświatowej został pan Bronisław Piekarski.

8 Od początku istnienia placówki, rozwiązaniem tymczasowym miało być funkcjonowanie podstawówki i liceum w jednym budynku. Ciasnota i nie do końca prawidłowe warunki nauki dawały się coraz bardziej we znaki zarówno nauczycielom, jak i uczniom. W roku 1994 rozpoczęto działania zmierzające do budowy nowego, osobnego obiektu dla liceum ogólnokształcącego. 1 września 1998 r. uczniowie otrzymali w darze przepiękny nowy budynek, sfinansowany przez Kuratorium Oświaty w Słupsku i samorząd terytorialny w Ustce. Do jej bogatego wyposażenia należy radiowęzeł, wspaniale urządzona pracownia komputerowa, sala konferencyjna, aula, telewizja kablowa, bufet, amerykańskie szafki dla każdego z nas zamiast konwencjonalnej szatni oraz szereg innych udogodnień, o których większość polskich szkół może jedynie marzyć. 2 września 1999 r. to dzień nadania szkole nowego sztandaru. Stary stracił bowiem ważność w chwili oddzielenia się liceum od podstawówki. Tak rozpoczął się nowy rozdział w historii tej szkoły.

9 ZESPÓŁ V LEGENDA O USTCE Lider: Izabela Sala Członkowie zespołu: Dominika Hałas Paulina Wawrowska Oktawia Kaczmarek Weronika Pająk

10 ZESPÓŁ V

11 Legenda o Bryzdze Rosowej Przygotowały: Izabela Sala Dominika Hałas Paulina Wawrowska Weronika Pająk Oktawia Kaczmarek

12 LEGENDA O BRYZDZE ROSOWEJ Dawno, dawno temu, w starej Ustce mieszkała wdowa po mężu rybaku wraz z synem Gwido. Nie byli majętną rodziną, dlatego też syn jako sternik kupieckiego okrętu „Wieloryb” popłynął w daleki rejs, aby móc utrzymać siebie oraz swoją ukochaną matkę.

13 MARUSZA WYPATRUJE POWROTU SYNA DO DOMU Kobieta dzień po dniu pojawiała się nad brzegiem Bałtyku i wypatrywała powrotu swojego syna do domu. Niestety mijały kolejne tygodnie i miesiące, a statek wciąż nie pojawiał się na horyzoncie.

14 PORTOWY KLUCZNIK OSTRZEGA MARUSZĘ PRZED ŚLEPOTĄ Portowy klucznik żartował, że jeżeli Skoczkowa nadal będzie wpatrywała się w morze to oczy wypatrzy i nie zobaczy Gwidona, gdy powróci do domu.

15 MARUSZA TRACI WZROK Któż mógł przypuszczać, że spełnią się te złowróżbne przepowiednie? Wdowa wypatrzyła sobie źrenice i pewnego ranka nie zobaczyła już słońca, wschodzącego z głębiny w purpurze i złocie zórz. Oślepła i nastała dla niej wieczna noc.

16 SKOCZKOWA WYDAJE OSTATNI SZELĄG ZE SZKATUŁKI PODAROWANEJ PRZEZ SYNA Gwido zostawił matce przed odjazdem całą szkatułkę pieniędzy, lecz nadszedł dzień, kiedy wydała ostatni szeląg. Poszła więc po zapomogę do właściciela,,WIELORYBA”, lecz bogaty słupczanin odmówił jej pomocy. Kobieta wychudła i zmizerniała, ale każdego dnia wyglądała powrotu syna.

17 SPOTKANIE Z BRYZGĄ ROSOWĄ I ODZYSKANIE WZROKU Całej sytuacji z bałtyckich fal przyglądała się Bryzga Rosowa, piękna syrena. Nie mogła znieść tego jak kobieta o dobrym sercu tak bardzo cierpi i postanowiła jej pomóc. Co dzień wyrzucała wdowie łososia, aby ta mogła się posilić i którego wątrobą kazała nacierać niewidome oczy Ustczanki.

18 POWRÓT OKRĘTU,,WIELORYB” DO RODZIMEGO PORTU Uczynek syreny sprawił, że kobieta odzyskała wzrok i dzięki temu ujrzała zbliżający się do portu statek, na którego pokładzie był jej cały i zdrowy syn Gwido. -Widzę- krzyknęła nagle wdowa – O Rosowa Bryzgo, przyjaciółko, dobrodziejko moja! Widzę! Okręt wynurzył się zza widnokręgu… Czy to? …

19 SPOTKANIE MATKI Z SYNEM Nawet czarodziejskie pióro nie zdołałoby opisać radości, z jaką wdowa powitała jedynaka, gdy ustczanie na głos dzwonu przyholowali,, Wieloryba” do przystani, ani uścisku serdecznego, w który Gwido chwycił siwą swą matkę, ani zdumienia wszystkich mieszczan i mieszczanek, z jakim słuchali opowieści wdowy o dobrej królewnie bałtyckiej, Gostkowej córze.

20 Spójrz na herb tego miasta. Jest w nim okręt żaglowy i jest ryba grzywiasta w dłoniach Bryzgi Rosowej, - dar bałtyckiej królewny, urodziwej jak ranek, którą wzruszył płacz rzewny najbiedniejszej z ustczanek.

21 DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ