1 Współczesne konfiguracje organizacji Struktura sieciowa to szczególny typ powiązań, relacji między organizacjami. Takie powiązania nazywane są: sieciami,sieciami, gronami,gronami, konstelacjami,konstelacjami, korporacjami wirtualnymi.korporacjami wirtualnymi. Sieć to struktura nie posiadająca centrum, żadnych stałych relacji.

2 Organizacje, struktury sieciowe opierają się na dość radykalnych założeniach: podstawową zasadę tworzenia i funkcjonowania struktur – hierarchię zastąpiono heterarchią, co oznacza równoległość i zmienność ośrodków władzy, poziomy przepływ informacji między rozproszonymi jednostkami organizacyjnymi; zrezygnowano w niej z kierowników średniego szczebla, których funkcje przejmują kierownicy i pracownicy zespołów zadaniowych;

3 następuje w nich także znaczne ograniczenie tradycyjnych funkcji naczelnego kierownictwa, a także zmiana w sposobie ich rozumienia. Do zadań naczelnego kierownictwa w zarządzaniu siecią zalicza się: - określanie generalnych wizji i strategii, - dbałość o jakość, - wywieranie metodologicznych i dyscyplinujących nacisków na pracowników i zespoły, - pozyskiwanie atrakcyjnych inwestorów, - usprawnianie „systemu uczenia się” sieci i rotacji ekspertów.

4 struktury sieciowe kwestionują klasyczną zasadę jedności rozkazodawstwa i taylorowski podział pracowników na koncepcyjnych i wykonawczych, zasada ta jest eliminowana na rzecz kontroli i koordynacji dokonywanych w złożonych, horyzontalnych relacjach miedzy jednostkami organizacyjnymi.

5 Organizacja – sieć jest: otwarta, adaptacyjna, innowacyjna, kreatywna, elastyczna - może szybciej się przekonfigurować w celu rozwiązania określonych problemów, obejmuje liczne działania nie tylko rutynowe.

6 Struktury klasyczne: formalne wysoko ustrukturalizowane kierowanie kontrola pracownicy to koszty zarządzanie własnymi informacjami hierarchiczna struktura unikanie ryzyka wkład indywidualny Struktury sieciowe: nieformalne luźno ustrukturalizowane delegowanie, pełnomocnictwo kolektywizm, partycypacja pracownicy to majątek zarządzanie rozproszoną informacją spłaszczona struktura zarządzanie ryzykiem wkład zespołowy

7 Struktura wirtualna Jest odmianą struktury sieciowej. Jej cechą charakterystyczną jest brak pomiędzy jej uczestnikami bezpośredniego kontaktu (twarzą w twarz). Nie ma też hierarchii, a cała współpraca opiera się na wzajemnym zaufaniu.

8 Organizacja fraktalna Fraktal to figura geometryczna płaska lub przestrzenna, której małe fragmenty oglądane w powiększeniu wyglądają tak samo, jak cała figura. W matematyce, fizyce i przyrodzie są to kształty i struktury, które choć wydają się nieregularne, wykazują pewną szczególną powtarzalność w swej przypadkowości.

9 Organizacja fraktalna jest złożona. W myśl tej teorii całą organizację nazywa się makrofraktalem, a jej poszczególne części to mikrofraktale - autonomiczne zespoły pracownicze będące same dla siebie „sterem, żeglarzem i okrętem”. Organizacja fraktalna to taka, która: działa opierając się na samoorganizujących się autonomicznych zespołach pracowniczych,

10 buduje samopodobną strukturę organizacyjną, ma możliwość ciągłego zmieniania struktur, dzięki czemu jest uzyskiwany wysoki poziom adaptacyjności w zmiennych warunkach rynkowych, dzięki zastosowaniu elastycznych form pracy osiąga wysoki poziom witalności, co przekłada się na możliwość szybkiego reagowania na zmiany zachodzące zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz organizacji,

11 daje możliwość optymalnego wykorzystania zasobów organizacji, pozwala na nawigowanie w kierunku wytyczonym dla wszystkich jednostek fraktalnych, najlepiej sprawdza się w warunkach burzliwego otoczenia o dużej dynamice zmian, wymaga od swoich członków zdolności komunikacyjnych, umiejętności szybkiego uczenia się, chęci dzielenia się wiedzą oraz dużej mobilności i elastyczności w działaniu,

12 Cechy organizacji fraktalnej samoorganizacja – są autonomiczne, mają swobodę w formułowaniu celów, same kształtują swoje wewnętrzne i zewnętrzne stosunki; wybierają metody, techniki działania i podejmowania decyzji, pozyskiwania zasobów, itp.; samopodobieństwo – to zdolność do powielania się, przenoszenia matrycy wcześniejszej struktury na nowo powstającą; idzie za tym kopiowanie realizowanego dotychczas systemu celów, zadań i funkcji;

13 witalność i dynamika – to „ruchliwość”, ruch, zmiana organizacji oraz jej elementów (pojawianie się i zanikanie zespołów fraktalnych), zdolność do reagowania na pojawiające się w otoczeniu możliwości, do dostosowywania się do wymagań rynku; samooptymalizacja – to optymalizowanie funkcjonowania organizacji na różnych poziomach prowadzące np. do lepszego gospodarowania różnymi zasobami;

14 nawigowanie – to ciągłe sprawdzanie, modelowanie i ewentualnie korygowanie własnych pozycji w odniesieniu do innych fraktali; to swoboda w zakresie celu nawigowania tzn. określonej przestrzeni decyzyjnej, zachowań, wykorzystywanie „map nawigowania”.

15 Organizacja w ruchu To organizacja, która jest w stanie bardzo szybko dostosowywać się do wymagań otoczenia, dostrzegać i rozumieć potrzebę ciągłych zmian, bo zmienia się rynek, która uczy się, jest zdolna do tworzenia czegoś nowego, do wdrażania innowacji

16 Organizacje w ruchu cechuje: wyczucie i umiejętność diagnozowania sytuacji rynkowej, pozwalające na szybkie reagowanie na płynące z zewnątrz impulsy pobudzające do zmian oraz na wewnętrzne zmienianie się w sposób planowy i ciągły, radzenie sobie z dużą niepewnością działania związaną ze zmianami, co wyraża się w przychylnych postawach wobec zmian, przedłużanie w cyklu życia organizacji tzw. fazy młodości, co znajduje odzwierciedlenie w takich jej cechach jak: energia, odwaga, zapał, świeżość spojrzenia i pomysłowość.

17 Wyodrębnia się trzy formy ruchu organizacyjnego: ruch w otoczeniu organizacji – to zmiany makroewolucyjne (transformacyjne), ruch wewnątrz organizacji – między jej członkami, związany także z cyklem życia organizacji, jej wzrastaniem, zdobywaniem pozycji na rynkach, starzeniem się, ruch indywidualny – związany z jednostkowymi dążeniami, walką o władzę, o kontrolę nad innymi i możliwością realizacji interesów.