1 Zaufanie społeczne Polaków Twierdzenie: Większość ludzi ma dobre intencje

2 Twierdzenie: Zazwyczaj ludzie sobie pomagają

3 Działalność społeczna Polaków – raport CBOS, I.2010 r.

4 Postawy altruistyczne dominują niemal we wszystkich grupach wyróżnionych ze względu na cechy społeczno- demograficzne. Z jednej strony nieco częściej wykazują je osoby starsze (65 +), o stosunkowo niskich dochodach per capita oraz praktykujące religijnie co niedziela, z drugiej respondenci najlepiej sytuowani (kadra kierownicza, specjaliści z wyższym wykształceniem) oraz mieszkańcy największych miast. Egoistyczne podejście do życia przeważa jedynie wśród robotników niewykwalifikowanych oraz bezrobotnych. Twierdzenie: Umacnianie solidarności międzyludzkiej jest ważniejsze niż walka o własne interesy

5 W ostatnich 4 latach minimalnie, ale systematycznie umacnia się wiara Polaków w skuteczność wspólnego działania na rzecz swojej społeczności lokalnej. Obecnie 2/3 ankietowanych (66%) deklaruje, że jest w stanie zmieniać lokalną rzeczywistość. Twierdzenie: ludzie tacy jak ja działając wspólnie z innymi są w stanie rozwiązać niektóre problemy swojego środowiska, osiedla, wsi, miasta lub pomóc osobom potrzebującym

6 Od 2004 r. systematycznie zmniejsza się poziom gotowości do współdziałania na rzecz lokalnej społeczności. Obecnie 42% badanych twierdzi, że zna aktywną społecznie osobę spoza swojej rodziny, której byłoby gotowych pomagać w bezpłatnej pracy na rzecz swojego środowiska lub potrzebujących. Większość (53%) przyznaje, że nie zna nikogo, z kim mogłaby współdziałać w tej dziedzinie.

7 W stosunku do 2008 r. wzrosła (z 47% do 54%) liczba osób deklarujących dobrowolną i bezinteresowną pracę dla dobra swojego środowiska lub potrzebujących (choćby jednorazowo w latach minionych). Nadal jednak jest to mniej niż w latach 2002–2006.

8 W 2009 r. – tak samo jak dwa lata wcześniej – co 5 dorosły Polak (20%) pracował dobrowolnie i nieodpłatnie na rzecz swojego środowiska, kościoła, osiedla, wsi, miasta lub potrzebujących. Zdecydowana większość (80%) nie podejmowała takich działań.

9 Aktywność Polaków w organizacjach obywatelskich w latach 1998 – 2010 – raport CBOS, II.2010 r.

10 Blisko ¾ dorosłych Polaków (72%) nie działa w żadnej organizacji obywatelskiej. W porównaniu z sytuacją sprzed dwóch lat deklarowany poziom aktywności w organizacjach obywatelskich w Polsce wzrósł jednak o 8 %. Mniej więcej co 7 respondent (15%) deklaruje, że poświęca wolny czas na działalność społeczną w 1 dziedzinie, 5% w 2 dziedzinach, a 8% – w 3 lub więcej. Deklarowane obecnie zaangażowanie obywatelskie w ramach organizacji i stowarzyszeń jest najwyższe od 1998 r. − zarówno ze względu na zasięg (odsetek zaangażowanych Polaków), jak i zakres (liczba dziedzin, w które się angażują).

11 Działalności pożytku publicznego, które zyskały na wzroście deklarowanego zaangażowania obywateli w działalność NGOs (wzrost liczby członków w %). Organizacje, które w tym samym czasie straciły na zainteresowaniu to: związki zawodowe, stowarzyszenia zawodowe oraz stowarzyszenia kombatantów, weteranów i ofiar wojny. W ich przypadku aktywne członkostwo od kilku lat systematycznie spada i obecnie jest najniższe od 1998 roku. W porównaniu z sytuacją z 2008 roku minimalnie mniej osób przyznaje się również do pracy w ramach organizacji kobiecych, takich jak koła gospodyń wiejskich (spadek o 0,2 pkt.).

12

13 Po spadku odnotowanym w 2008 roku obecnie ogólne zaangażowanie Polaków w pracę społeczną (wskaźnik zbiorczy) powróciło do poziomu z lat 2004−2006. Aktywność w organizacjach obywatelskich i/lub pracę na rzecz własnej społeczności lokalnej czy osób potrzebujących deklaruje obecnie ponad 1/3 dorosłych Polaków (36%).

14 Grupy społeczne o największym deklarowanym zaangażowaniu obywatelskim.

15 Grupy społeczne o najmniejszym deklarowanym zaangażowaniu obywatelskim.

16 Informacja prasowa Stowarzyszenia Klon/Jawor nt. zaangażowania społecznego Polaków, 02.06.2008